Trzeba zadać sobie bardzo zasadnicze pytanie, które wynika bezpośrednio z nauczania Jezusa: co jest istotnym elementem wiary w Jezusa?

Ta przypowieść, z która Jezus zwraca się do arcykapłanów i uczonych w piśmie, ale także do nas, bardzo mocno to ukazuje. Bez odkrycia tej prawdy nie ma mowy o prawdziwej żywej wierze, co najwyżej może być jakaś chałupnicza produkcja wiary w naszym wydaniu. Zatem rozpocznijmy nasze poszukiwania tego na co Jezus kładzie tak wielki nacisk.

Abba Eliasz opowiadał, iż pewien starzec zamieszkał w starej świątyni. I przyszli szatani mówiąc: "Odejdź z naszego miejsca". Starzec im odrzekł: "Wy nie macie żadnego miejsca". Zaczęli mu więc rozrzucać po jednym liście palmowe, a starzec je spokojnie zbierał. Wreszcie szatan go pochwycił za rękę i pociągnął za drzwi; a gdy go już wyrzucał, starzec druga ręką uchwycił się drzwi i zawołał: "Jezu ratuj mnie!" I zaraz szatan uciekł; starzec więc zaczął płakać. Pan go zapytał: "Czemu płaczesz?", a starzec na to: "Bo oni ośmielają się chwytać człowieka i coś takiego z nim robić!". Pan odpowiedział: "To ty zaniedbałeś modlitwę, bo kiedy się do mnie zwróciłeś, widziałeś jak ciebie wspomogłem". "A to wam mówię na dowód, że trzeba wielkiego trudu, a bez trudu nie można otrzymać pomocy Boga. On bowiem dla nas dał się ukrzyżować". Powiedział abba Eliasz.

Element trudu w wierze, który dziś odkrywamy to nawrócenie. Wiara w Jezusa zakłada bowiem zmianę naszego stylu życia, a może się to dokonać tylko poprzez nawrócenie. Na czym według Jezusa ma nawrócenie polegać? Wczytując się w plastykę sceny, którą On nam przedstawił, trzeba zatrzymać się na postaciach celników i nierządnic, aby zrozumieć, czym jest nawrócenie, trzeba też zrobić małe porównawcze zestawienie ze sprawiedliwymi, za jakich uważali się arcykapłani i uczeni w piśmie, a do których Jezus, kierował te słowa - a wtedy wszystko stanie się jasne i czytelne.

Celnicy, nierządnice byli to ludzie grzeszni. Ludzie z marginesu społecznego ówczesnego społeczeństwa Izraela. Ludzie wyjęci spod prawa. Kiedy przyszedł Jan Chrzciciel i rozpoczął swoją misję nauczania: wzywał do prostowania ścieżek dla Pana, ci ludzie mu uwierzyli. Po przyjęciu chrztu w Jordanie, wielu z nich zmieniło swoje życie. Możemy odnaleźć postaci do których dotarło również wezwanie Jezusa, przemieniając ich życie. Oni mu uwierzyli - to Zacheusz celnik, Mateusz celnik, Jawnogrzesznica, którą chciano ukamienować. Oni Jemu uwierzyli, a to poprowadziło wprost do nawrócenia, do zmiany stylu życia. Czy nasze spotkanie z Jezusem w akcie wiary prowadzi też do takiej zmiany jakościowej naszego życia, zmiany, której na imię nawrócenie?

Nawrócenie czyli radykalne odwrócenie się od tego co złe, tego co niszczy nas wewnętrznie co burzy porządek na linii Bóg-człowiek, a także porządek relacji międzyludzkich. Nawrócenie wynikające z wiary w Jezusa, to świadomość tego, że chcę Jezusa naśladować od wnętrza, czynić to, co czynił sam Jezus, przyjąwszy słaba ludzką naturę, aby stopniowo mogło Go opanować życie i miłość Ojca. Właśnie o taki owoc chodzi w nawróceniu wypływającym ze spotkania z Panem.

Dlatego warto sobie postawić na koniec jedno pytanie: czy ten proces w ogóle się w nas zaczął? Czy nawet gdy często upadamy mając świadomość słabości i grzechu odczuwamy potrzebę zmiany stylu życia bo tego wymaga nasze spotkanie z Jezusem w wierze? Spróbuj zapytać siebie, co ostatnio sam zrobiłeś, nie sąsiad, sąsiadka, ale Ty sam, aby poprzez zmianę stylu życia naprawdę podobać się Jezusowi?
Amen.